ദ്വീപുകൾ/വിജയലക്ഷ്മി

വൃദ്ധനും വൃദ്ധയും ഒറ്റയ്ക്കു രണ്ടു പേർ

കൊത്തിപ്പെറുക്കുന്നു കഞ്ഞിയിൽ, വറ്റിനു

തപ്പും കരണ്ടിയോ തട്ടിമുട്ടി, താള-

മൊട്ടുമേ ചേരാതപസ്വരം - തെറ്റുന്ന

ഹൃത്താളമാണ്, വനത്തിന്നയച്ചൊരു

പുത്രന്നു - പാവം-വയറ്റുതീയാളുമോ?

രക്ഷസ്സു തിന്നുമോ? യാഗരക്ഷയ്ക്കിടെ?

വൃദ്ധനും വൃദ്ധയും- ദ്വീപുകൾ! സ്രാവുകൾ

കൊത്തിപ്പറിച്ച മകരമത്സ്യത്തിന്റെ-

യസ്ഥിയും കൊണ്ടയാൾ തീരത്തടുത്തതും

ചെറ്റക്കുടിൽ പൂകി വീണതും, തൻ വലം

കൈപ്പടത്തിൽ മുഖം ചേർത്തു ബോധം കെട്ട

സ്വപ്നത്തിൽ സിംഹമോഹങ്ങൾ വിടർത്തതും

നൂറാം വയസ്സിനു മുമ്പെപ്പോഴോ- അറു-

ന്നൂറാം വയസ്സിനും മുമ്പോ? വിരൽമറ-

ന്നെണ്ണം പിടിച്ച നാൾ പോലും കളഞ്ഞു പോയ്.

എന്തൊരു നീളമായുസ്സിന്- മിണ്ടാതെ

മിണ്ടാതെ നീളും നിമിഷയുഗങ്ങളിൽ..!

വൃദ്ധനും വൃദ്ധയും-ദ്വീപുകൾ! തീരത്തു

മുക്കുവർ തോണിയേറ്റുമ്പോൾ കടൽ കണ്ടു

മുഗ്ധയായ് നിന്ന വല്ലാത്ത കാലത്തിന്റെ

മുത്തും കളഞ്ഞുപോയെന്നോ, വെയിൽ വീണ

മുക്കുവർ, ഉപ്പു തിളങ്ങുന്ന പേശികൾ-

സ്വപ്നങ്ങളിൽ മത്സ്യകന്യകയായതും

എത്ര പെരുംതിര വന്നു പൊയ്പ്പോയതും

എത്ര രാക്കാറ്റുകൾ കോച്ചി വിറച്ചവൾ

വൃദ്ധനെക്കാത്തന്നു പാതിരാക്കണ്ണുമായ്

എത്തിയില്ലെന്നുറങ്ങാതെ പിന്നിട്ടതും

എത്തുകില്ലെന്നുറപ്പിച്ചുപേക്ഷിച്ചതും!

എന്തൊരു നീളമായുസ്സിന്, മിണ്ടാതെ

മിണ്ടാതെ നീളും നിമിഷയുഗങ്ങളിൽ!

വൃദ്ധനും വൃദ്ധയും-ശ്വാസകോശത്തിനെ

ഞെക്കിപ്പിഴിഞ്ഞെടുക്കുന്ന കാണാക്കയ്യു

കുത്തിപ്പിടിക്കുന്ന നേരവും കാത്തവർ,

ഒട്ടുചുമന്ന കുടങ്ങളെന്നേ വീണു

പൊട്ടിത്തകർന്നും ജലം ചോർന്നു വറ്റിയും.

ഒറ്റയ്ക്കിരിപ്പൂ മരക്കൊത്തുകൾ പോലെ

ഒട്ടും തിരിച്ചു നടക്കുവാനാവാതെ.