അവസാനത്തെ യുദ്ധത്തിലായിരുന്നുഎൻ്റെ കാട്ടുമരുന്ന് തീർന്നത് /സുകുമാരന്‍ ചാലിഗദ്ധ

എൻ്റെ മക്കൾ 

വീട്ടിലെ പാത്രങ്ങൾക്ക്

സ്വന്തമായി  പേരിട്ടു വെച്ചിട്ടുണ്ട് .

അവർ  അവരുടെ പാത്രങ്ങളെ

ഇങ്ങനെയാണ് വിളിക്കുന്നത് .

പൻ്റി

നെവെഞ്ചി

ചൊപ്പു.

രാവിലെയും ഉച്ചയ്ക്കും  രാത്രിയും

സ്വന്തമായ പാത്രങ്ങളെ

അടുക്കളയിൽ നിരത്തിവെച്ചിട്ട് 

മൂത്തത് കല്യാണി  ഇങ്ങനെ വിളിക്കും.

പന്നി വായോ വായോ വായോ കാട്ടുപന്നി 

കാട്ടുടുമ്പാമാൻ കാട്ടുകോഴീ എന്ന് .

രണ്ടാമൻ പ്രയാഗ് പാത്രമെടുത്ത് 

ഇങ്ങനെ വിളിക്കും 

മീന് വായോ വായോ വായോ 

നെവെഞ്ചി വായോ കക്ക കാടിറങ്ങീ

പുഴയിറങ്ങി വായോ വായോ എന്ന് .

മൂന്നാമത് കബനി ഇങ്ങനെ വിളിക്കും.

കാക്ക ചുറുളി കാട്ടുചപ്പ് ചേന

നാട്ടുചപ്പ് മുരിങ്ങ ചിരേ ചീരേ കാരേ കാരേ

ഇറങ്ങിവായോ  വായോ വായോ വായോ എന്ന് .

എൻ്റെ ഭാര്യ കലമെടുത്ത് 

അടുപ്പിൽ വെച്ചിട്ട്

റേഷൻ വായോ വായോ വായോ

ഉള്ളി തക്കാ കിഴങ്ങിനരചേരാൻ

പച്ചമുളകിനെരിയെരിവും ചേരാൻ

നാളെ ചേട്ടൻ പണിക്കു വിളിക്കണേയെന്ന് .

എൻ്റെ സ്വന്തമായ നാല് പാത്രത്തിലേക്ക്

അച്ഛനായ ഞാൻ വിളിക്കും .

എന്താ ഞാൻ വിളിക്കേണ്ടത് ?

എനിക്കറിയില്ല . ശരി നോക്കട്ടെ കേട്ടോ?

ഒരുകിലോ കോഴീ കോഴീ കോഴി

നാളെ തരാം പറ്റ് പറ്റുമെങ്കിൽ വെട്ടി 

രണ്ടു കരൾ കൂട്ടി നാട്ടുപന്നീ കാട്ടിൽ 

സ്വപ്നം മാത്രം ചേട്ടാ 

വെട്ടിക്കോ കോ കോ കോ

തൂക്കിക്കോ കോ കോ കോ എന്ന് .

ഞാനിതല്ലാതെ എന്തു പറയാൻ .

ഒരുകിലോ കോഴി

മസാല 100 ഗ്രാം

തക്കാളി കാൽകിലോ

ഉള്ളി അരകിലോ

മുളക് 100 ഗ്രാം

കിഴങ്ങ് അര കിലോ

മതിമതി തൂക്കം 55

ആരോഗ്യം 45

പ്രതിരോധം  35

ചിരി 25 .

ഭാര്യയും മക്കളും വീണ്ടും വീണ്ടും

എന്നോട് ഒരോരോ ചോദ്യം ചോദിച്ചു ?

ഞാൻ കാന്താരിയരച്ച്

വീണ്ടും സമരത്തിനിറങ്ങി.

കുട്ടികൾ എന്നെ നോക്കികൊണ്ട്

അപ്പാ മീമി

അപ്പാ കീക്കി.

ഞാൻ കീശയമർത്തി നോക്കി 

കീശ കരഞ്ഞില്ല ചിരിച്ചില്ല .

കാട്ടുമാനിൻ്റെ ഒച്ചകളും

കാട്ടുപന്നിയുടെ മുരയലും

എൻ്റെ കുട്ടികളെ കൊതിപ്പിക്കുകയാണ് .

ആ പച്ചയായിരുന്നു എൻ്റെ പച്ച .

പക്ഷേ !

അവസാനത്തെ യുദ്ധത്തിലായിരുന്നു

എൻ്റെ കാട്ടുമരുന്ന് തീർന്നത് .