വൈലോപ്പിള്ളി / മരണം കനിഞ്ഞോതി

മരണം കനിഞ്ഞോതീ--സർവ്വവും വെടിഞ്ഞു നീ
വരണം സമയമായ്‌,വിളക്കു കെടുത്താം ഞാൻ.
പഴതാം മണ്ണിൻ ഗന്ധമൊക്കെയുമുപേക്ഷിച്ചു
നിഴലായ്‌ പോയേൻ കൂടെ, നീണ്ട പാതയിലൂടെ.
എങ്കിലുമെടുത്തേൻ ഞാൻ,ഗൂഢമെൻ കന്നിക്കാതൽ-
പ്പെൺ കൊടിയാൾ തൻ കൊച്ചു മധുരസ്മൃതി മാത്രം.
വെറ്റിലത്തരി പോലെ ഞാനതു നുണയവേ
ചുറ്റിലും മഞ്ഞത്തൊരു മാമ്പൂവിൻ മണം ചിന്നി.
എൻ ഗതിയനുഭൂതിലാലസാലസമായോ
"എന്തിതു ? ചതിച്ചോ നീ?"
പിൻ തിരിഞ്ഞോതീ മൃത്യു.
"നിൻ കവിൾ തുടുക്കുന്നൂ, നിൻ മിഴി തിളങ്ങുന്നൂ
നിൻ കരൾ മിടിക്കുന്നൂ, നീ ജീവിച്ചിരിക്കുന്നൂ!"
അറിയപ്പെട്ടീലെന്റെ രഹസ്യം,പക്ഷേ, വീണ്ടു-
മെറിയപ്പെട്ടേൻ മണ്ണിലേകാന്ത ജന്മം നീട്ടാൻ.
-------------------------------------------------