ഉച്ചകളുടെ ഗസ്സൽ / ആർ.സംഗീത

നട്ടുച്ചകളുടെ 

ഹാർമോണിയ കട്ടകളിൽ

അലിഞ്ഞ്

നിമിഷങ്ങളുടെ 

കുഞ്ഞ്കൂടുകളിൽ നിന്ന്‌

കാറ്റുലച്ച ശിഖരപ്പച്ചകളിലേയ്ക്ക്

കിളികളെ പറത്തി

കളിക്കുകയാണ് 

ഞാനും അവനും

ഉരുകിയൊലിച്ച വെയിൽ

ജനൽ പാളികളിൽ

പറ്റിപ്പിടിച്ചിരിക്കുന്നുണ്ട്

കിടക്ക വിരിയുടെ ചുളിവുകളിൽ 

കുടുങ്ങിപ്പോയ 

ചിറകരിഞ്ഞിട്ട

ചൂടുകൾ

കൊക്ക് പിളർത്തുന്നുണ്ട്

വിരസതയുടെ വിള്ളൽപാടുകളിൽ 

കുഴിച്ചിറങ്ങി

തണുപ്പിന്റെ ഉറവകളിൽ 

തട്ടുമ്പോഴാണ്

നമ്മൾ പരസ്പരം

വച്ച് മാറുക

നീ ഞാനാവുന്നു

ഞാൻ നീയും

നീയെന്റെ കണ്ണുകളിൽ

തൊടുന്നു

കടലോർമ്മയിൽ രണ്ട് മീനുകൾ

പുഴയെ തിന്നുന്നു

നീയെന്റെ

ചുണ്ടുകൾ മുകരുന്നു

നൂല് പൊട്ടിയൊരു പട്ടത്തെ

മേഘങ്ങളിലെക്ക്

അഴിച്ച് വിടുന്നു

നീയെന്റെ

കടലുകളെ..

ചുഴികളെ,

മരുഭൂമികളെ

വയലുകളെ

താഴ് വരകളെ

മരങ്ങളെ

പൂക്കളെ

ഇലകളെ

മഞ്ഞ്പാളികളെ

താലോലിക്കുന്നു

ഋതുക്കളുടെ

മെഴുകു ശിൽപ്പങ്ങൾ

ഒരുക്കുന്നു

പകലിന്റെ അയഞ്ഞ

കുപ്പായ കുടുക്കിൽ

ഇന്നലകളെ മറന്ന് 

വയ്ക്കാൻ പഠിപ്പിക്കുന്നു

രണ്ട് ഉച്ചകൾക്കിടയിലെ നേരങ്ങളെ

ഒരു കാറ്റാടി കമ്പിൽ

കോർത്ത്‌ ചുഴറ്റാൻ

പരിശീലിപ്പിക്കുന്നു

അടുത്ത ഉച്ചയിലേക്ക്

ഞാനെന്നെ പറിച്ച് നടുന്നു

നിന്നെ പ്രണയിക്കുകയെന്ന

ദുശ്ശീലം തുടരുന്നു...