മതി കെട്ടാന്‍ .. / ജയദേവ് നയനാർ

മതി കെട്ടാന്‍
..
ഈ തച്ചന്‍ കവിത കൊത്തുന്നത്
കണ്ടാല്‍.
.
എന്നും കണ്ടുകൊണ്ടാണ് വരുന്നത്.
ഒരു പകലിന്‍റെ വായ പോലും
കീറിയിട്ടുണ്ടാവില്ല.
കൊത്താനിരിക്കുന്ന കപ്പല്‍
മരം പോലുമായിട്ടുണ്ടാവില്ല.
അപ്പോഴും അതിന്‍റെ വളയാത്ത കൊമ്പില്‍
ഒരു കൊടിയടയാളം പാറുന്നുണ്ടാവും.
അപ്പോഴും അതിന്‍റെ തെളിയാത്ത കണ്ണില്‍
ഒരു കടലിനെ നോട്ടം പിടിച്ചിട്ടുണ്ടാവും.
കവിതയുടെ ഒരു വാക്കുപോലും
കൊത്തിയിട്ടുണ്ടാവില്ല.
കൊത്താനിരിക്കുന്ന വാക്ക്
തോന്നുകപോലും ചെയ്തിട്ടുണ്ടാവില്ല.
അപ്പോഴും തോന്നാത്ത ആ തോന്നലില്‍
ഒരു നോവു നിറഞ്ഞിട്ടുണ്ടായിരിക്കും.
തോന്നാത്ത തോന്നലില്‍
കാട്ടുചെന്തീ പടര്‍ന്നിരിക്കും.
.
എന്നും കണ്ടുകൊണ്ടാണ് വരുന്നത്.
തച്ചനെത്തിയിട്ടുതന്നെയുണ്ടാവില്ല.
ഒരു മൂര്‍ച്ച പോലും ഒരു മുറിവും
ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുതന്നെയുണ്ടാവില്ല.
എന്നാലും മുറിയാനിരിക്കുന്ന
മുറിവില്‍ നിന്നു ചോരയുറ്റിയിട്ടുണ്ടാവും.
ഒരിക്കലും കവിതയാവാനിടയില്ലാത്ത
ചോരയായി വാര്‍ന്നിട്ടുണ്ടാവും.
ഒരിക്കലും ഒരു വാക്കാവാനിടയില്ലാത്ത
ഞരമ്പായി ഒഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവും.
.
എപ്പോഴോ എത്താനിടയുള്ള തച്ചനെ
ആരും കാത്തുനില്‍ക്കുന്നുണ്ടാവില്ല
എന്നില്ല.
നഖങ്ങള്‍ ഓര്‍മകളില്‍ കൂര്‍ത്തിറക്കവെയാണ്
ഇരുട്ടു വിണ്ടുകീറി വെളിച്ചമിറ്റുന്നത്.
ചോരുന്ന വെളിച്ചമുറ കൂടി പകല്‍.
വിരലുകള്‍ തൊടുമ്പോഴാണ്
ആകാശം നിവര്‍ന്നുവരുന്നത്.
ശ്വാസങ്ങള്‍ പൊഴിച്ചുപൊഴിച്ചുടല്‍
പ്രാര്‍ഥനകളായ് നില്‍ക്കുന്നത്.
മൗനം വിയര്‍ത്തു പെരുമ്പാറക്കൂട്ടങ്ങള്‍
ഉയര്‍ന്നുപൊങ്ങുന്നത്.
തിരയാട്ടി കടലാനക്കൂട്ടം
മണല്‍ക്കാടിറങ്ങുന്നത്.
ഇടയിലെവിടെയോ
ഒരുളിയൊച്ച.
ഒരു നിലവിളിയില്‍ ഒരു മുറിവ്.
ഒരു വാക്ക്.
.
ഈ തച്ചന്‍ കവിത കൊത്തുന്നത്
കണ്ടാല്‍.
എന്നും കണ്ടുകൊണ്ടാണ് വരുന്നത്.
അപ്പോഴും ഒരു കവിത പോലും
കൊത്തിക്കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവില്ല.
പ്രഥമദൃഷ്ട്യാ ഒരു
കവിതയെന്നു തോന്നിപ്പിക്കാത്തത്.
-------------------------------------