നിലാവിന്റെ കിടപ്പറയിൽ നിന്നും
ഇറങ്ങിയോടുകയാണ് ഉറങ്ങി കിടന്നൊരു മഴ .
പറയാൻ മറന്ന ഏതോ ഒരു കണ്‍കോണിലേക്ക്‌ ,
നിശബ്ധത തളം കെട്ടിയ ഒരു മാറിടത്തിന്റെ കരയിലേക്ക്
ഉടലിലെ ചുരങ്ങളിടിഞ്ഞ
വൻകരകളിലെ ഏതോ ഒരു കൊക്കയിലേക്ക്
ആദ്യം പിറന്ന മഞ്ഞു മലകളുടെ
പൊക്കിൾ കുഴിയിലേക്ക്
തീരത്തെ വിഴുങ്ങാൻ കാത്തിരിക്കുന്ന
ഒരലർച്ചയുടെ വിരലനക്കത്തിലേക്ക്
വിരഹത്തിൻറെ മണലാരണ്യങ്ങളിൽ
ഒറ്റപ്പെട്ടു കിടക്കുന്ന ഒരു മണൽതരിയിലേക്ക്
വനങ്ങൾ തുടച്ചു നീക്കപ്പെട്ട
വസന്ത ത്തിന്റെ ഗുഹാ മുഖങ്ങളിലേക്ക്
അഗ്നി പർവ്വതങ്ങളുടെ ചുണ്ടിൽ വിരിയുന്ന
ആദ്യത്തെ പുഞ്ചിരിയിലേക്ക്
മുറിവുകൾ ഉണങ്ങാത്ത
ഇരുട്ടിൻറെ മുൾകിരീടങ്ങളിലേക്ക്
നക്ഷത്രങ്ങളുടെ മുനമ്പിൽ നിന്നും
ആത്മഹത്യ ചെയ്ത വെളിച്ചത്തിന്റെ തുമ്പിലേക്ക്‌
കാറ്റിലുലയുന്ന ഒറ്റപ്പെട്ട
ഒരു ബോധിവൃക്ഷ ത്തിന്റെ തണലിലേക്ക്‌
അവസാനം ബുദ്ധനെ ഒരു വിരലറ്റം കൊണ്ട്,
ഞാനെൻറെ തീപിടിച്ച മനസ്സിലേക്ക്‌ എടുത്തു വെച്ചു .
-----------------------------------------------------
No comments:
Post a Comment