ഡിസംബർ / ശ്രീജിത്ത്‌ അരിയല്ലൂർ

മഞ്ഞുകാലം ഒരു വെളുത്ത പെണ്‍കുട്ടിയാണ് ...!

സൂര്യനവളുടെ കാമുകനാണ് ...!
അവൾക്കുള്ളിലൂടെ അവൻ കടന്നുപോകുമ്പോൾ
നഗ്നത ഒരു ശീതക്കാറ്റ് മൂളുന്നു...!
അവൻ വരുമ്പോൾ അവൾ
നനഞ്ഞൊട്ടിയ തൊട്ടാവാടികളും
അപ്പൂപ്പൻതാടികളും കൊടുക്കുന്നു ...!
തൊട്ടാവാടിപ്പൂക്കൾ കൊണ്ട്
അവനവൾക്കൊരു പാദസരംകെട്ടുന്നു...!
അപ്പൂപ്പൻതാടികൾ കൊണ്ട്
അവളുടെ കവിളിലും ചുണ്ടുകളിലും
പിൻകഴുത്തിലും മുലക്കണ്ണുകളിലും
പൊക്കിൾച്ചുഴിയിലും
അവൻ ഇക്കിളിയാക്കുന്നു ...!
അവൻ അവളുടെ ചുണ്ടിലുമ്മ വെക്കുമ്പോൾ
അവൾ മേലാകെ മഴവില്ലുകൾകൊണ്ട്
വാരിപ്പുതയ്ക്കുന്നു...!
അവൻ വാരിപ്പുണർന്ന് പുണർന്ന്
അവളവനിൽ അലിഞ്ഞലിഞ്ഞില്ലാതാകുന്നു...!
അത്ര നേരവും പതുങ്ങിയിരുന്ന അവൾ
എത്ര പെട്ടന്നാണ്
നാണവും മാനവും മറന്ന്
അവന്റെ നെഞ്ചിലൊട്ടി നടന്നുപോയത് ...!
നിശാഗന്ധിമൊട്ടുകളിൽ അവളൂരിവെച്ച
മൂക്കുത്തിക്കല്ലുകളെടുക്കാൻ,
അവൾ മറന്നു വെച്ചപോയ
നിലാനിറമുള്ള കമ്പിളിപ്പുതപ്പെടുത്ത്
രാത്രിയിലവനെ മൂടിപ്പുതപ്പിച്ചു കിടത്തുവാൻ
അവളൊരിക്കൽകൂടി മണ്ണിലേക്കിറങ്ങി വന്നത്
കൂർക്കംവലിച്ചുറങ്ങുന്ന ലോകം
അറിഞ്ഞതേയില്ല...!!!
----------------------------------------------