Saturday, October 10, 2015

നിഴലില്‍ നമ്മള്‍ / മനോജ്‌ കുറൂര്‍


വല്ലാതെ ദാഹിച്ചപ്പോ-
ളിഴഞ്ഞു മുന്നില്‍വന്നു
സര്‍പ്പത്തിന്‍ മുഖം പോലെ
കൈകള്‍ ഞാന്‍ വളയ്ക്കുന്നു.

ഒരു മൊന്തയില്‍നിന്നു
ജലം നീ പകരുമ്പോള്‍
വിരലിന്‍ വിടവിലൂ-
ടൊഴുകിപ്പരക്കുന്നു.
വിഷത്തിന്‍ കടുപ്പത്താല്‍
നീലിച്ച കൈ ഞാന്‍ വീണ്ടും
കനിവിന്നൊഴുക്കിനെ-
ക്കൊതിച്ചുവിടര്‍ത്തുന്നു.
ഇരുണ്ടുപോയീ നന-
വെന്റെ കൈകളില്‍ത്തട്ടി,
മറിഞ്ഞുപോയീ നിന്റെ
പാത്രവും, നമ്മള്‍ രണ്ടും
തെളിഞ്ഞ വാനം പോലും
നീലയായതുകണ്ടു
വെറുംകൈ മുകളിലേ-
യ്ക്കുയര്‍ത്തിയിരിക്കുന്നു.
മഴക്കാറല്ലാ, വിഷം
തീണ്ടിയ പൊടിപ്പറ്റം
പെയ്യുവാന്‍ തരംനോക്കി
നില്ക്കയാണവിടെയും.
നിറമല്ലതു, ലോക-
ഗോളത്തെ വരിയുന്ന
മറ്റൊരു സര്‍പ്പത്തിന്റെ
നിഴലാണെല്ലാമെല്ലാം.
പെട്ടെന്നു നടുങ്ങി നീ
കൈകള്‍ പിന്‍വലിക്കുന്നു
വെറുതേ, ഞാന്‍ തീണ്ടിയ-
തോര്‍ത്തുകാണില്ലാ പാവം.
-----------------------------

No comments:

Post a Comment