ഒരു രാത്രി നീ വന്നുറങ്ങിയിട്ടുള്ളൊരു
വഴിയോരസത്രമാവാം ഞാന്‍ .
മഴയുടെ കണ്ണീരൊലിപ്പാടു പടരുന്ന
ചുമരുകള്‍ വീണുപോകാതെ ,
ചിതലുകള്‍ , കൊത്തിയ ശില്പങ്ങള്‍ പോലുള്ള
ചെറു കഴുക്കോലുകള്‍ ചൂടി
വെളിവറ്റ ഭ്രാന്തന്‍ ചിരിപോലെ മുകളിലെ
കരിയോട് പലതുമടര്‍ന്ന് ,
ഇമയറ്റ് പ്രിയതരമായൊരു കാഴ്ച്ചതന്‍
സ്മരണയില്‍ ജനലടയാതെ
ഇരുകൈകളത്യന്തവിവശമായ് നീട്ടിയ
നിലയിലാം വാതിലുമായി
ചെറു നരിച്ചീറുകള്‍ ഇരുളുമായെത്തുന്ന
ചിറകടി മാത്രം ശ്രവിച്ച്
പെരുമഴക്കാലങ്ങള്‍ , കൊടുവേനലറുതികള്‍
പലത് പിന്നിട്ടടിയാതെ .
ഒരു രാത്രി നീ വന്നുറങ്ങിയിട്ടുള്ളൊരു
പഴയൊരീ സത്രമാവാം ഞാന്‍ .
അതുകൊണ്ടു മാത്രം നിലംപൊത്തിടാത്തൊരു
നിലയതു തുടരുകയാവാം .
No comments:
Post a Comment