തങ്കമെന്നാരേ വിളിക്കുന്നു ഞാനെന്റെ
തങ്കക്കുടത്തിനെയല്ലാതെ?
എല്ലാമെനിക്കെന്നു ചൊല്ലിക്കഴിഞ്ഞ നീ
വല്ലായമയെന്തിനിക്കാട്ടാൻ?
ആരുടെ പേരിന്റെ മന്ത്രമുരുക്കഴി-
ച്ചോരോ നിമിഷവും നീളുന്നു.
ആരുടെ ചുണ്ടിൻ വിതുമ്പലിൽ ജീവിത
ചാരുതയൊക്കെയും കാണുന്നു.
ആരുടെ ശബ്ദം ശ്രവിക്കുവാൻ മാത്രമായ്
കാതുകൾ രണ്ടും തുറക്കുന്നു.
ആരുടെ നിർ വ്യാജ വ്യാജോക്തി കൂടിയും
കോരിത്തരിപ്പായി മാറുന്നു.
ആരുടെ നേർത്ത പിണക്കവും വാശിയും
മാരിവിൽപ്പൂവായ് തുടിക്കുന്നു.
ആ മന്ദഹാസവും ആ നർമ്മകേളിയും
ആപാദചൂഡം ഉൾക്കൊള്ളുമ്പോൾ
ചേതനയറ്റു കിടന്നാലുമെന്തെന്റെ
വേദനകൂടി മധുരമല്ലേ.
No comments:
Post a Comment