എവിടെയൊക്കെയോ വെച്ചു
ഞാന്‍ അനാഥയാവുനുണ്ട് ...
നിന്റെ വാക്കുകളുടെ
തുടക്കത്തിലോ ഒടുക്കത്തിലോ
നിറയുന്ന ശുന്യതയുടെ തുരുത്തുകളില്‍
ചിതറി പരക്കുന്ന നിന്റെ നോട്ടങ്ങളുടെ
ഘനീഭവിച്ച കോണുകളില്‍
നിന്റെ നിരാസങ്ങളുടെ
അഗാധമായ അരികുകളില്‍
നിന്റെ മൌനങ്ങളുടെ
കൂര്‍ത്ത ശിലാ മുനമ്പുകളില്‍
എവിടെ വെച്ചോക്കെയോ
ഞാന്‍ തീര്‍ത്തും അനാഥയാവുന്നു .
വീണ്ടും വീണ്ടും ...
നിന്നിലേക്കിത്രമേല്‍ ഞാന്‍
ചേര്‍ന്ന് നില്‍ക്കുന്നത്
നീയെന്റെ മുറിവിലേക്കിറ്റിച്ച
പച്ചില ചാറിന്റെ നീറ്റല്‍
ഉള്ളിലുണങ്ങാതെ ഇപോഴും
വിങ്ങുന്നതുകൊണ്ടാണ് .
No comments:
Post a Comment