Tuesday, October 21, 2014

പഠിത്തം / വി.എം ഗിരിജ


എങ്ങനെ പഠിച്ചു ഞാന്‍ നടക്കാന്‍?വീഴാന്‍? വീണ്ടും
പൊങ്ങി വന്നതുപോലെ കൊച്ചു കാലടി വെക്കാന്‍?
എങ്ങനെ പഠിച്ചു ഞാനുണ്ണുവാന്‍, വിരലിലൂ-
ടൊന്നുമേ കൊഴിയാതെ, വീഴാതെ വായില്‍ ക്കൊള്ളാന്‍?

എങ്ങനെ പഠിച്ചു ഞാന്‍ വായിക്കാന്‍, പൂക്കള്‍ തോറു-
മെന്നപോല്‍ വാക്കില്‍ ചേരുമക്ഷരങ്ങളില്‍, താളില്‍,
കണ്ണു പാറിക്കാന്‍, അകത്തേന്‍ ഒന്നു നുകരുവാന്‍?

എങ്ങനെ പഠിച്ചു ഞാന്‍ കുഞ്ഞുടുപ്പൂരാന്‍? ഇടാന്‍?
എങ്ങനെ കുളിക്കുവാന്‍ പഠിച്ചു? മുടി കോതാന്‍ ?
എങ്ങനെ മനുഷ്യര്‍ തന്‍ വാഴ്വിന്‍റെ ചരിത്രത്തില്‍
വന്നു ഞാന്‍ വിനീതമെന്‍ ചേതന പകയ്ക്കുമ്പോള്‍?

ഒന്നുതാനറിയാം നീ ചിരിമിന്നലാല്‍
എന്നെ ഒന്നു തൊട്ടത്...
നിന്നെ സ്നേഹിക്കാന്‍ പഠിച്ചത്.
നിന്‍റെ കാലുകള്‍ നോവാതിരിക്കാന്‍ പുല്ലായത്
നിന്‍റെ ചുണ്ടിനു മധു തേടി ഞാന്‍ അലഞ്ഞത്!
എന്‍റെ വിത്തുകള്‍ വീണു മുളയ്ക്കുന്നത്
നിന്‍റെ പൂവുകള്‍ നീളേ വിരിയുന്നത്
നിന്‍റെ കണ്ണുകളെ ഞാന്‍ കടലായ്
കരയായി നിന്നു സാന്ത്വനിപ്പിച്ചത്...
സ്നേഹിക്കാന്‍ പഠിച്ചത്!

No comments:

Post a Comment