ചാവുനിലങ്ങൾ /സ് മിത പി കുമാർ

നിന്റെ കണ്ണിലുണ്ടായിരുന്നു
നീ
നീന്തി കയറി വന്ന
ആഴങ്ങളത്രയും .

ഞാനത് കണ്ടു നിൽക്കെ
കടൽ ചുരുങ്ങി ചുരുങ്ങി
ഒരു കണ്ണുനീർ ചാലായി
തൊണ്ടയ്ക്കുള്ളിൽ കുരുങ്ങി മുറുകുന്നു .

നീ പ്രണയമല്ല
പ്രാണവായുവാണെന്ന്
എനിക്കന്നേരം നിന്നോട് പറയണമെന്ന് തോന്നി .

പറയാൻ തുടങ്ങുമ്പോഴേക്കും
അവസാന പകൽ നാളവും
പൊലിഞ്ഞടങ്ങുന്നു .

ഇരുട്ടിൻ തിരകൾ ചത്തടിയുന്ന
കടൽത്തീരം .
എന്നോ അഴുകി തുടങ്ങിയ ഉടലുകളിൽ
നാം
വീണ്ടും ,
ഭൂമിയുടെ ഉറവകൾ തിരഞ്ഞു നടക്കുന്നു .
ചുണ്ടുകളിൽ ,
തൊലിയിൽ ,
ഒട്ടിപ്പിടിക്കുന്ന
ലവണം പുരണ്ടൊരു
കാറ്റിന്റെ രുചി മാത്രം
ബാക്കിയാവുന്നു .